Κάναχος ο Σικυώνιος

 Ο Κάναχος 

  Ήταν γλύπτης με καταγωγή από την Σικυώνα. Γνωστό έργο του αποτελεί ο ορειχάλκινος ανδριάντας του ολυμπιονίκη Βυκέλου του Σικυώνιου κατά τους 95ους (400 π.Χ.) ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας, καθώς και την συμμετοχή του στην κατασκευή συμπλέγματος γλυπτών στους Δελφούς το 404 π.Χ. κατά παραγγελία του Σπαρτιάτη στρατηγού Λύσανδρου. Παππούς του Κάναχου φέρεται να υπήρξε ο Κάναχος ο Πρεσβύτερος (6ος αιώνας π.Χ.) επίσης γλύπτης στο επάγγελμα.

 Αναφέρεται πως η ανθεκτικότητα και η ποιότητα κατασκευής των γλυπτών εξακολουθούσε να κάνει εντύπωση στους θεατές για αρκετό καιρό έπειτα. Άλλα έργα του υπήρξαν άγαλμα της Αφροδίτης, γλυπτά με παραστάσεις ιππέων, καθώς και ένα σύμπλεγμα γλυπτών

 Είναι γνωστός για τα 2 μεγάλου μεγέθους αγάλματα του Απόλλωνα που δημιούργησε, ένα ορειχάλκινο το οποίο δημιουργήθηκε για τον ναό των Διδύμων στην Μίλητο και το οποίο απεικονιζόταν μετέπειτα στα νομίσματα της Μιλήτου, και ένα από ξύλο κέδρου το οποίο βρισκόταν στην Θήβα.με απεικόνιση των Μουσών για το οποίο συνεργάστηκε με τους γλύπτες Αγελάδα και Αριστοκλέα.

                                                           

                                Επιγένης

Με το όνομα Επιγένης είναι γνωστά τα κάτωθι ιστορικά πρόσωπα της αρχαιότητας: 

 

• Επιγένης ο Σικυώνιος, ο πρώτος τραγικός ποιητής σύμφωνα με την Σούδα .
• Επιγένης ο Αθηναίος, κωμικός ποιητής της μέσης κωμωδίας.
• Επιγένης ο Κηφισιεύς, γιος του Αντιφώντος και μαθητής του Σωκράτους .
• Επιγένης, γραμματικός και συγγραφέας μιας πραγματείας για την ορφική ποίηση.
• Επιγένης ο Βυζάντιος, μαθηματικός και αστρολόγος .

 Επίσης:

• Επιγένης (κρατήρας), σεληνιακός κρατήρας. Το όνομά του αναφέρεται στον αρχαίο αστρονόμο (αστρολόγο) Επιγένη τον Βυζάντιο.

 

Μπορούμε να εικάσουμε ότι ο Επιγένης ήταν από τους πρωτοπόρους εκείνους ποιητές που τόλμησαν να εισαγάγουν στους διθυράμβους, που ψαλλόταν προς τιμήν του Διονύσου, μύθους και ιστορίες και για άλλα μυθολογικά πρόσωπα. Οι καινοτομίες αυτές σίγουρα δεν γινόταν θετικά δεκτές πάντοτε από το κοινό. Έτσι, σύμφωνα με την Σούδα,  όταν κάποτε παίχθηκε μια τραγωδία του Επιγένους αφιερωμένη στο θεό Διόνυσο, στην οποία όμως παρεμβάλλονταν μύθοι και για άλλους θεούς, "φωνάχτηκε" για πρώτη φορά από τους θεατές η φράση Οὐδὲν πρὸς τὸν Διόνυσον [Αυτό δεν έχει καμιά σχέση με τον Διόνυσο], που έμελλε να καταστεί παροιμιώδης και λεγόταν, όπως μας πληροφορεί ο παροιμιογράφος Ζηνόβιος, όταν κάποιος αγόρευε εκτός θέματος,.

Από το έργο του Επιγένους δεν διασώθηκε κανένα απόσπασμα. Παλαιότερα ορισμένοι τον είχαν ταυτίσει με τον συνονόματο του Επιγένη, τον ποιητή της μέσης κωμωδίας.